تا کسی از پشت فریاد بر بالین سکوت نیارامد،

یا که از تلاطم لحظه بال پرواز را به بینهایت نگشاید،

یا که از تراکم واژگان بی معنااما زیبا رویا نسازد،

تا بدان هنگام عاشق خواهم ماند.

تا زرد شدن سرود بهار،

یا پر شدن دستان تهی خواهش،

یا تا مرگ فاصله به پاس قدم هایت،

تا بدان هنگام عاشق خواهم ماند.

تا برفراشته شدن پرچم یأس بر فراز قله های نیاز،

یا گفتن تلخ حقیقت جدایی ،

یا تا خواندن اخرین مصرع شعر بی پایان چشمانت،

تا بدان هنگام عاشق خواهم ماند.